Δημόσιες περεσίες...ή το χρήμα σας σε δράση.

Αυτό ήταν ένα μύνημα από φιλικό άτομο την ημερομηνία που φαίνεται. Το μύνημα έχει αλλαχτεί λίγο αλλά κάποιοι πρωταγωνιστές είναι πραγματικοί.

Τα σχόλια δικά μας.



Date: Tue, 21 Jan 2003 08:56:28 +0900
Subject: Homer's Odyssey
From: Lia XXXXXXXX
To: XXXX XXXXXX <00000000@xxx.odn.ne.jp>
Message-ID:
Mime-version: 1.0
Content-type: text/plain; charset="US-ASCII"
Content-transfer-encoding: 7bit

I mentioned to you an event about Greece. It's in today's japan Times and
reads as follows:

"World Without borders is pleased to present Part V (conclusion) of its
five-part video-assisted series, Homer's Odyssey, with summaryvideo preview
of Parts I through IV,commentary of Part V of the Odyssey, and much more.
March 1,2003;2-6 p.m. Odaiba, Waterfront Restaurant Suehiro.
Commentator:Thanos Kafopoulos (First Secretary and deputy Chief of Mission
of Greece in Japan. Presenter: James N.Papatones (Managing Director,WWB.
yen 7,000. Call.03-54XX-XXXX; e-mail:wwb@justice.com"

See you soon

Lia XXXX

-------------------------------------------------------------------------------------------


"Ποιό είναι το πρόβλημά σου;" θα ρωτήσει κάποιος εύλογα. Ένας Έλληνας κάνει εκδήλωση για την Ελλάδα και βοηθά και η πρεσβεία...

Το πρόβλημα είναι... ή μάλλον ας πούμε δυό λόγια, πρώτα.

Ο Αμερικανός με Ελληνική καταγωγή που έκανε την παραπάνω εκδήλωση είναι προφανώς άτομο ιδιαίτερα έξυπνο και με προσήλωση στον στόχο του. Άλλωστε ο φύλαρχος...πρέσβυς Κατσαρέας τον είχε σε εκτίμηση για μιά περίοδο (;) αφού μας τον είχε αναφέρει σαν παράδειγμα προς μίμηση σχεδόν.

Το άτομο που μας ενημέρωσε για την μικρή αγγελία που μπήκε στούς Japan Times της παραπάνω ημερομηνίας είπε χαρακτηριστικά ότι το εν λόγω άτομο είναι ιδιαίτερα πονηρό. Γιατί;

Γιατί στην Ιαπωνία η ποιότητα πληρώνεται πολλές φορές ακριβώτερα από το φυσιολογικό που είναι λιγοστό. Έτσι βάζοντας επίτηδες μια ακριβή τιμή πολλοί πέφτουν στην παγίδα νομίζοντας ότι το προϊόν είναι πρώτης διαλογής. Αν βεβαίως οι προσδοκίες δεν δικαιωθούν τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα μιάς και σαν καταναλωτές οι Ιάπωνες και σχετικοί με την ποιότητα είναι αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητοι στον συσχετισμό ποιότητας- κόστους όντας σφιχτοί αλλά και ιδιαίτερα απαιτητητικοί και εγωπαθείς.

Και κάπως έτσι φαίνεται ότι έγινε.

Έχοντας λοιπόν μια τιμή αυτής της τάξεως μαζεύοντας μια εκατοστή άτομα κάνει κανείς μιας πρώτης τάξεως επιχείρηση. Άλλωστε αυτή είναι και η τοπική συνήθεια, με διάφορες ευκαιρίες και προσχήματα κάποιος κάνει μια εκδήλωση καλεί τους πάντες αρχίζοντας από τους φίλους του, και με συμμετοχή επί πληρωμή στην εκδήλωση, της τάξεως των 100 euro μαζεύει ένα γκρουπ που του επιτρέπει να συζητήσει για τιμές με τα μαγαζιά που θα στεγάσουν την εκδήλωση από θέση ισχύος.

Για παράδειγμα αυτό γίνεται ταχτικά σε περίπτωση έκδοσης βιβλίων κλπ. από καθηγητές, δηλ. ο συγγραφέας για να καλύψει τα έξοδά του αλλά και να μαζέψει ένα ποσό για μελλοντική δουλειά καταφεύγει στην λύση της πληρωμένης εκδήλωσης στέλνοντας προσκλήσεις σε όλους τους γνωστούς φίλους και συνεργάτες του. Ευγένεια αλλά και κοινή λογική υποχρεώνει σχεδόν τους πάντες σε παρουσία και ο καθένας πληρώνει την είσιδό του.

Όποιος κάλεσε χρειάζεται ν' ανταποδώσει την φιλοφρόνηση στην συνέχεια στους καλεσμένους του όταν παραστεί ανάλογη ανάγκη .

Εν τούτοις παρά τον σεβαστό γκεστ ο οποίος είχε κληθεί από την πρώτη φορά που ξεκίνησε η ιστορία αυτή, και που δεν ξέρουμε τι ρόλο έπαιξε σ'αυτή την συνάντηση και αν είχε κάποιο ώφελος, οι τιμές στο μεταξύ έπεσαν κάτω από το μισό αφού προηγουμένως ήταν της τάξεως των 15.000 γιεν.

Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες αλλά ακούσαμε πολλά σχόλια από διάφορους τρίτους όπως:

1. Παράπονα Ελλήνων και ομογενών για ακριβές τιμές της εκδήλωσης.

2. Παράπονα Ιαπώνων και Ελλήνων για ασφυκτικές πιέσεις (κν. κολλητσίδα) για συμμετοχή τους στην κάθε εκδήλωση και που λέγεται ότι έγιναν αφορμή η πρεσβεία να αρχίσει να σταματήσει να δέχεται ελεύθερα και να ζητά πλέον ραντεβού πριν από κάθε επίσκεψη στην πρεσβεία (μία εξήγηση).

Ένας Έλληνας (ας τον ονομάσουμε Γουναρόπουλο--όχι το πραγματικό του όνομα) είπε ότι ο εν λόγω ομογενής διοργανωτής ήταν και μπαταξής μεταξύ άλλων και δυο φορές τον υποχρέωσε να του πληρώσει τα έξοδα, ("I am a bit short of cash now") στο τέλος, σε κοινή τους έξοδο, η οποία την δεύτερη φορά που έγινε μάλιστα ύστερα από παράκληση του δεύτερου.

Με δυό λόγια σχόλια όχι και τόσο κολακευτικά, παράπονα κλπ. από ξένους για τον ομογενή που δεν ήταν σε θέση να μιλήσει ούτε καν Ελληνικά.

Τα συμπεράσματα είναι:

Το ότι έπεσαν οι τιμές σημαίνει προφανώς ότι το προϊόν ήταν υπερτιμημένο και η αγορά δεν το εκτίμησε.

Αλλά η συμετοχή της πρεσβεία γεννά ερωτήματα για το κατά πόσο μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί τους επισήμους εκπροσώπους του Ελλ. κράτους για προβολή της επιχείρησής του και γιατί αυτό το προνόμιο μπορούν να το έχουν μόνο ωρισμένοι και όχι όλοι ανεξαιρέτως.

Και βιαστεί και μιλήσει κανείς για εξαιρέσεις καθώς αυτός είναι ο κανόνας. Διότι αυτό δεν ήταν ούτε το πρώτο αλλά βέβαια ούτε και το τελευταίο κρούσμα φαβοριτισμού και ανειλικρίνειας και γενικά αυτοί είναι οι Έλληνες (;) που συγκεντρώνονται γύρω απο την εδώ πρεσβεία αλλά σίγουρα και αλλού.

Αυτό και πολλά άλλα ζηήματα έχουν συσωρευτεί πάνω από την μικροσκοπική Ελλ. παροικία της Ιαπωνίας αλλά όσο οι Μπραβογιώργοι θα είναι στο υπουργείο των εξωτερικών και θα μας κυβερνάνε μπορεί να μας περιμένουν και χειρότερα.

Όσο για τον συγκεκριμένο ομογενή αυτή την περίοδο έχει αναλάβει την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ξένων της Ιαπωνίας...