Απ. Κουίζ 1

Πως λέμε τσάντα Γκούτσι στα Γιαπωνέζικα;

Δεν ξέρουμε ακριβώς μιάς και τα σύμβολα ισχύος δεν μας απασχόλησαν ποτέ.

Ενδεχόμενα όμως ξέρουμε πως θα μπορούσε να μας πληροφορήσει η μία από τις δύο Ελληνίδες υπαλλήλους της πρεσβείας που μας προέκυψαν πρόσφατα (τέλη 2002;) στην Ιαπωνία μετά την αποχώρηση του φύλαρχου...συγγνώμην, του πρέσβυ Κατσαρέα.

Για την ακρίβεια γνωρίζουμε, ότι η εν λόγω κυρία, με το τουπέ της θέσης της (εδώ ίσως θα επανέλθουμε αργότερα) χρησιμοποίησε ούτε λίγο ούτε πολύ το υπηρεσιακό αυτοκίνητο της πρεσβείας που είναι για τον πρέσβυ για να πάει στα σικάτα μαγαζιά να αγοράσει την πολυπόθητη τσάντα.

Αυτό πάντως σημαίνει ότι οι υπάλληλοι από μισθούς δεν πρέπει να είναι και τόσο άσχημα σε σύγκριση με τους κοινούς Ελληνες στην Ιαπωνία ή και στην Ελλάδα διότι η εν λόγω τσάντα όσο και κοψοχρονιά να είναι δεν θα στοιχίζει λιγώτερο από τα διπλάσια απ'όσα στοιχίζει στην Ευρώπη.

Κι επειδή πάλι κάποια από τις υπαλλήλους έχει έλθει εδώ με δυο παιδάκια σε σχολική ηλικία δεν υπάρχει περίπτωση να καθαρίζει με λιγώτερα -με μετριώτατους υπολογισμούς -από 800.000 γιέν (~5.633 ευρώ) το μήνα.

Όσον αφορά την τσάντα Γκούτσι, αν και εφόσον η κυρία αυτή την πήρε με τον παρά της καλά έκανε. Δεν είμαστε όμως και τόσο σίγουροι αφού κάποιοι άλλοι υπάλληλοι της ίδιας πρεσβείας πάντα, φροντίζουν να ρυθμίζουν τον μισθό των διερμηνέων σε 5.000 γιεν την ημέρα με την δικαιολογία ότι δεν υπάρχει προϋπολογισμός από την Ελλάδα το οποίο κάτω από το φώς των παραπάνω συμβάντων ηχεί ιδιαίτερα παραπλανητικά. Όταν μάλιστα τιμαριθμικά στο Τόκυο ο μισθός μιάς ταμία σε σουπερμάρκετ για 6 ώρες και όχι μιά ημέρα φτάνει για να καλυφθεί αυτό το ποσό τότε κάποιοι έχουν πρόβλημα με τα απλά μαθηματικά...

Υποψιαζόμαστε δηλ. ότι μπορεί να υπάρχουν και τέτοιες ατασθαλίες ώστε κάποιοι "να καλύψουν τα έξοδά τους". Κάτι ανάλογο είχαμε ακούσει στο παρελθόν σχετικά με τον πρέσβυ Σιώρη για τον οποίο υπήρξε καταγγελία από συνάδελφό του στην πρεσβεία στο ΥΠΕΞ. Λεπτομέρειες δεν ξέρουμε κι δεν μπει εισαγγελέας δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέτην αλήθεια.

Πάντως θα είμασταν ακόμα πιό χαρούμενοι αν η εν λόγω κυρία όπως και όλοι οι διάφοροι δημόσιοι υπάλληλοι που έρχονται κατά καιρούς για διακοπές, αποσπασμένοι στην Ιαπωνία ασχολιόντουσαν και με το αντικείμενο της εργασίας τους πότε-πότε.

Αλλά τι λέμε; Ίσα κι όμοια είμαστε όλοι, ραγιάδες και τσιφλικάδες, παρακατιανοί και διαχειριστές της εξουσίας;

Αλλά ας τα ακούει κι ας χαίρεται ο κάθε "προνομιούχος" Έλληνας φορολογούμενος για τους...

υπηρέτες του λαού (που) γίναν αφεντικά του, και κάνουν λαθρεμπόριο με τα ιδανικά του

Χάρρυ Κλύνν