Δάσκαλοι Ελληνικών... στην Ιαπωνία

FRIENDLY GATHERING ON GREECE FOR THE STUDENTS of ASAHI CULTURE CENTER

(November 10th, 2004)

On November 10th, a very friendly gathering was organized at the residence of the Greek Ambassador in Tokyo Mr. Kyriakos Rodoussakis in which about 40 members of the Asahi Culture Center participated. Asahi Culture Center is very well known for the promotion and teaching on various cultures including the Modern Greek language. During the reception, a number of films and videos were shown on Modern Greek life and a video on the Athens 2004 Olympic Games. The Greek Ambassador Mr. Rodoussakis presented a lot of aspects on Greek life and history and replied to a lot of questions asked by the participants. During the reception it was ascertained once more that the members of the Asahi Culture Center have great interest and enthusiasm in Greece and its cultural heritage. Greek home made snacks and sweets were offered after the meeting.
-----

Αυτά από διπλωματικής πλευράς.
----

Πριν από λίγο καιρό κάποιος Έλληνας του Τόκυο (από τους λίγους με τους οποίους διατηρούμε ακόμα κάποιες σχέσεις) μας έλεγε ότι υπάρχουν πολλά πάραπονα για την καθηγήτρια που διδάσκει αυτόν τον καιρό στο Μορφωτικό κέντρο της Ασάχι.

Διότι όπως μας έλεγε, η εν λόγω κυρία ευνοεί τους μαθητές της από το πανεπιστήμιο, αλλά και κατά γενική ομολογία δεν βρίσκεται στο ύψος του λειτουργήματος, ειδικά όταν συγκρίνεται με την προηγούμενη δασκάλα (Φούμικο) η οποία είναι ίσως η καλύτερη όλων αλλά έχει αρκετή δουλειά, αφού είναι ταυτόχρονα υπάλληλος στον Δήμο της Σιντζούκου αλλά και η κύρια διερμηνέας των Ελλήνων και των Ιαπώνων καθώς και καθηγήτρια των υπάλληλων του Ιαπωνικού ΥΠΕΞ που πηγαίνουν με μετάθεση στην Ελλάδα.

Ναι, οι υπάλληλοι που πηγαίνουν στην Ελλάδα δεν είναι τυχαίοι κοτζαμπάσηδες αποταμιευτές, όπως οι αντίστοιχοι Έλληνες ομόλογοι τους αλλά το διαλέγουν να πάνε και υποχρεώνονται να μελετήσουν Ελληνικά για να μπορούν να παρακολουθούν τον Τύπο.

Όσο για τα κλίμα το έχουμε ξαναπεί. Οι ξένοι καθηγητές είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία που παίζουν τον ρόλο του μαγνητόφωνου. Με την έωλη δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν τα ήθη και τα έθιμα και ενδεχόμενα υποπέσουν σε σφάλμα κρατιούνται στο περιθώριο.

Λες και οι Ιάπωνες που διδάσκουν τα Ιαπωνικά στην Ελλάδα ή αλλού τα ξέρουν όλα.

Βεβαίως αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τους Έλληνες αλλά με όλους τους ξένους. Γνωστά μας άτομα, φοιτητές από Γαλλικά πανεπιστήμια ήλθαν στην Ιαπωνία με το πρόγραμμα JET (το οποίο ο ΥΠΕΞ Πάγκαλος μας είπε το '96 ότι το γνώριζε), ήλθαν και έμειναν ένα χρόνο φεύγοντας στο τέλος αηδιασμένοι από την όλη ατμόσφαιρα στα Ιαπωνικά πανεπιστήμια και την Ιαπωνία. Άλλωστε αυτοί ήταν που μας είπαν για το "ζωντανό μαγνητόφωνο".

Ωστόσω το πρόβλημα με την Ασάχι είναι λίγο πιο πολύπλοκο. Επειδή γύρω στο 2000 η Φούμικο μας είχε ζητήσει να την βοηθήσουμε στα μαθήματα με την Ασάχι (ενδεχόμενα μας επιφύλασσε τον ρόλο του μαγνητόφωνου) αλλά τελικά λόγω μη προσελεύσης κοινού η σειρά μαθημάτων δεν έγινε για την χρονιά.

Βεβαίως στην συνέχεια η επόμενη καθηγήτρια που είναι και καθηγήτρια πανεπιστημίου της Γιοκοχάμα ανέλαβε τα μαθήματα. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ενώ η ίδια έχει κάνει κάποιες σπουδές στην Ελλάδα δεν είναι σε θέση να μιλήσει Ελληνικά όπως και οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί (όχι μόνο όσοι έχουν σχέση με τα Ελληνικά). Απορούμε δε με ποιά κριτήρια τα Ελληνικά πανεπιστήμια τους αναγνωρίζουν ή τους παραχωρούν πτυχία.

Άλλωστε στην Ιαπωνία υπάρχει το εξής παράδοξο. Καθηγητές γλώσσας να είναι σε θέση να κάνουν ανάλυση κειμένου 50 σελίδων των αγγλικών χωρίς να είναι σε θέση να πουν ούτε μία λέξη από αυτό που διαβάζουν.

Όταν λοιπόν αναφέραμε την ανικανότητα της άρθρωσης λόγου με νόημα για την νέα καθηγήτρια στην εκπρόσωπο της Ασάχι κ. Μάεντα που μίλησε μαζί μας, είπε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Οι μαθητές μαθαίνουν μόνο γραφή και ανάγνωση το οποίο είναι αφέαυτού αντίφαση. Όποιος δεν μπορεί να μιλήσει, πως ακριβώς διαβάζει; Όπως μιλάει;

Ακόμη ζητήσαμε να μας πει αν υπήρχε κάποιος λόγος που δεν κάλεσαν τους "λέημ" καν για συνέντευξη αφού υπήρχε το βιογραφικό τους. Δεν υπήρχε μας είπαν αλλά θα μπορούσαν να το κάνουν στην συνέχεια δηλαδή όταν θα έφευγε η νέα καθηγήτρια με άλλα λόγια ποτέ. Αλλά αυτό που κατανοήσαμε όπως γίνεται πάντα στην Ιαπωνία είναι ότι και να γίνει οι Ιάπωνες θα περνάνε πάντα πρώτοι ακόμα και σε θέματα που δεν είναι ακριβώς, της δικαιοδοσίας τους στο πείσμα της λογικής.

Όταν αναφέραμε το περισταστικό στον φύλαρχο... πρέσβυ Κατσαρέα προς εμπέδωση του κλίματος φιλίας και συνεργασίας μας ρώτησε αν θέλαμε να μεσολαβήσει στην Ασάχι πράγμα το οποίο αρνηθήκαμε καλώς ή κακώς. Λες και δεν ήξερε τι γίνεται.

Από την μιά το πρόβλημα είναι ότι από άποψη σχέσεων η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χαμηλή θέση στην Ιαπωνία και δεν αντιπροσωπεύει κανένα πόλο έλξης σαν επαγγελματική εξέλιξη με αποτέλεσμα η προσέλευση να είναι αμελητέα και κατά συνέπεια ο συναγωνισμός μεταξύ των υπαρχόντων θέσεων εργασίας σκληρός.

Από την άλλη το επίπεδο των διδασκόντων στο αντικείμενό τους είναι πενιχρό ως ανύπαρκτο αλλά βασιζόμενοι στο σύστημα που τους ευνοεί μπορούν να εκτοπίζουν άνετα Έλληνες (στη θέση του Έλληνας μπορείτε να βάλετε οποιδήποτε ξένο). Η Ιαπωνία είναι ένα διανοητικό καρτέλ στην οποία ισχύει σύστημα εκπαιδευτικού απαρντχάιντ το οποίο χωρίζει τους ξένους από τους ντόπιους εκπαιδευτικούς, τόσο όσο και στην καθημερινή ζωή.

Και δεν είναι νέο. Θύμα του απαρντχάιντ αυτού υπήρξε και στις απαρχές του 20ου και ο στην συνέχεια μεταμορφωθείς, σε πολιτιστική αγελάδα για άρμεγμα, Ιρλανδός με Ελληνίδα μάνα, Λευκάδιος Χέρν. Βεβαίως ο Χερν υπήρξε καθηγητής των Αγγλικών στο πανεπιστήμιο του Τόκυο (και ποτέ των Ελληνικών που αμφιβάλλουμε πολύ αν γνώριζε καμμιά λέξη) και εκτοπίστηκε με μια μονοκοντυλιά από το πόστο του με την άφιξη του αγγλοσπουδαγμένου Σόσεκι.

Αλλά είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι στην Ελλάδα τα πράγματα πρέπει να είναι εντελώς αντίθετα. Και ενδεχόμενα η Ιαπωνική πρεσβεία να ασκεί πιέσεις ώστε οι Ιάπωνες να βρίσκονται στις πρώτες θέσεις διδασκαλίας της Ιαπωνικής. Άσχετα βεβαίως από το γεγονός ότι είναι εξ'ίσου ανίκανοι να διδάξουν Ιαπωνικά στους Έλληνες από διάφορα που ακούμε κατά καιρούς από Έλληνες.

Και το χειρότερο απ'όλα είναι ότι το επίσημο κράτος εμπιστεύεται την παράδοση και πολιτιστική μας κληρονομιά σε ξυλοσχίστες.