2004/06/25

Δημόσιες περεσίες...ή το χρήμα σας σε δράση #2

Πηγή


ADDRESS BY THE FIRST SECRETARY OF THE EMBASSY OF GREECE MR. THANOS KAFOPOULOS ON THE GREEK – AMERICAN COMMUNITY AT THE PRELIMINARY SCREENING OF “MY BIG FAT GREEK WEDDING” BY THE JAPAN NATIONAL PRESS CLUB (JULY 9th ).


Ή διαφορετικά πως το μποξ-όφις γίνεται μια κάποια πηγή εθνικής υπερηφάνιας αφού δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να παινέσουμε.

...
The First Secretary of the Embassy of Greece in Japan Mr. Thanos Kafopoulos was invited by the Japan National Press Club to give an introductory speech before the screening of the movie in order to explain to the Japanese audience the history and cultural identity of the Greek Americans.

The movie is about the Greek – American family, tradition and daily life. Toula Portokalos falls in love with Ian, a WASP non-Greek and struggles to get her family to accept her eager fiancé while she herself comes to terms with her heritage.

The presentation of Greek American life and family in this film is, of course, exaggerated since it is after all a comedy. Nevertheless, some of the basic themes in the movie are relevant, although less so today than thirty years ago.

The movie’s appeal lies in the fact that it deals with the problems of the Greek – Americans and their struggle to maintain their identity in the US. An Italian – American, Japanese – American, Chinese – American, Jewish – American etc could easily identify himself or herself with the basic themes touched upon in this movie. In this respect, one may understand why “Big Fat Greek Wedding” was such a big hit not only in the USA but also in other countries with large Greek communities such as Australia, Germany, U.K., South Africa and, last but not least, Greece. There are 7 million Greeks living outside Greece.


Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, το ότι δηλαδή η κάθε εθνική κοινότητα μπορεί να ταυτίζεται με το έργο, το έργο παύει να έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με την Ελληνική κοινότητα αλλά γίνεται έργο δημιουργών Ελληνικής καταγωγής. Πιστεύουμε γι'αυτό δεν θα έπρεπε ο εκπρόσωπος του Ελληνικού κράτους να μιλήσει για τγο έργο. Αλλά να μιλήσεις για κάτι πρέπει και να δημιουργήσεις και όπως είπαμε αφού δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο, απ' το ολότελα...

The Greek American community in the US numbers about 3 million people (500,000 in New York, big communities in Chicago, Boston, California and Florida). The most famous concentration of Greeks is in New York, especially “Astoria” (Greek – town) which is situated in the borough of Queens. If one visits Astoria he gets the impression that he/she is in Greece itself, as many signs are in Greek and the place is full of greek-style tavernas, coffee shops etc.

Έτσι λοιπόν όσοι τρώνε σε Ελληνικού τύπου ταβέρνες πίνουν ούζο και τρώνε σουβλάκι είναι Έλληνες εξ ορισμού. Αλλά έτσι τον καταλαβαίνουν τον Ελληνισμό πολλοί Ελληνοαμερικάνοι. Βεβαίως ο κλασσικός όρισμός του Ελληνισμού όπως τον έγραψε ο Ισοκράτης είναι... κάπως διαφορετικός.

The first Greeks came to the US in the late 18th century. The big wave of migration occurred in the late nineteenth century when there was an agricultural crisis in Greece (sharp fall of the price of raisins), which caused the first mass exodus of Greeks to America, Australia and South Africa. This emigration continued until the late 60s.

Δυστυχώς κάπως έτσι είναι. Οι Έλληνες έχουν την ατυχία να γεννιούνται σε ένα δοξασμένο τόπο αλλά να μην μπορούν να ζήσουν σαν άνθρωποι στον τόπο τους αφού κάποιες δυνάμεις και οι πολιτικοί όλου του φάσματος που τις υπηρετούν φροντίζουν γι' αυτό.


Famous Greek – Americans include: Spyro Agnew, Vice President of the USA under the Nixon administration, George Stephanopoulos, principal adviser to former President Clinton, Mike Dukakis, Democratic Party candidate for 1988 Presidential elections, Pete Sampras, famous tennis – player, Telly Savalas (“Kojak”), actor, Olympia Dukakis, Costas Gavras, Film Director, George Tenet, General Director of the CIA. Also, currently there are 2 Senators and four members of the House that are Greeks Americans. We should not forget, furthermore, that Aristotle Onassis, the famous Greek tycoon – shipowner, married Jackie Kennedy – Onassis.


Να μην ξεχάσουμε και τους άλλους σαν τον πρέσβυ των ταξιαρχιών θανάτου στην Κεντρική Αμερική Νεγρεπόντη και τώρα πρέσβυ στο Ιράκ, ούτε και τον πρόσφατα διάσημο στο Ιράκ αρχιβασανιστή Τομ Πάππα ούτε βεβαίως και τους πράκτορες της ΣΙΑ με σκοτεινούς ρόλους όπως ο Τομ Καραμεσίνης ή ο Τσάντες.


The main points in the movie could be summed up as follows: Greek pride about the history and the language of Greece, the language being the origin of Latin and English. The struggle of the Greeks to retain their identity and religion (Christian Orthodox). At the same time, the importance of the family and the strong desire of the Greek parents to make their children happy. And, finally and most importantly, the flexibility and good-nature of the Greeks, shown by how the father accepted in the end the WASP Anglo-Saxon husband since this would make his daughter happy.


Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους θα έπρεπε ο κ. Α' γραμματέας να μην πεί λέξη αφού κάποιοι προκάτοχοί του, αυτός, αλλά και οι επόμενοί του έχουν φροντίσει να θάψουν την Ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό των Ελλήνων αφήνοντας την κηδεμονία του σε άσχετους και σε πλαστογράφους* ντόπιους σαμποτάροντας παράλληλα τους μη "βυσματωμένους" Έλληνες προς ώφελος των "δικών" μας παιδιών κα των "ημετέρων".


* Η αντιγραφή είναι ασιατική αρετή αφού ο καθένας κυττάει να αντιγράψει τον διπλανό του για να τον ξεπεράσει. Άλλωστε αυτό το γεγονός έχει επιτρέψει σε διάφορους ακαδημαϊκούς να αντιγράψουν ολόκληρα βιβλία, μεταφράζοντάς τα και παρουσιάζοντάς τα σαν δικό τους έργο.

Δημόσιες περεσίες...ή το χρήμα σας σε δράση.

Αυτό ήταν ένα μύνημα από φιλικό άτομο την ημερομηνία που φαίνεται. Το μύνημα έχει αλλαχτεί λίγο αλλά κάποιοι πρωταγωνιστές είναι πραγματικοί.

Τα σχόλια δικά μας.




Date: Tue, 21 Jan 2003 08:56:28 +0900
Subject: Homer's Odyssey
From: Lia XXXXXXXX

To: XXXX XXXXXX <00000000@xxx.odn.ne.jp>
Message-ID:

Mime-version: 1.0
Content-type: text/plain; charset="US-ASCII"
Content-transfer-encoding: 7bit


I mentioned to you an event about Greece. It's in today's japan Times and
reads as follows:



"World Without borders is pleased to present Part V (conclusion) of its
five-part video-assisted series, Homer's Odyssey, with summaryvideo preview
of Parts I through IV,commentary of Part V of the Odyssey, and much more.
March 1,2003;2-6 p.m. Odaiba, Waterfront Restaurant Suehiro.
Commentator:Thanos Kafopoulos (First Secretary and deputy Chief of Mission
of Greece in Japan. Presenter: James N.Papatones (Managing Director,WWB.
yen 7,000. Call.03-54
XX-XXXX; e-mail:wwb@justice.com"

See you soon

Lia XXXX


-------------------------------------------------------------------------------------------


"Ποιό είναι το πρόβλημά σου;" θα ρωτήσει κάποιος εύλογα. Ένας Έλληνας κάνει εκδήλωση για την Ελλάδα και βοηθά και η πρεσβεία...

Το πρόβλημα είναι... ή μάλλον ας πούμε δυό λόγια, πρώτα.

Ο Αμερικανός με Ελληνική καταγωγή που έκανε την παραπάνω εκδήλωση είναι προφανώς άτομο ιδιαίτερα έξυπνο και με προσήλωση στον στόχο του. Άλλωστε ο φύλαρχος...πρέσβυς Κατσαρέας τον είχε σε εκτίμηση για μιά περίοδο (;) αφού μας τον είχε αναφέρει σαν παράδειγμα προς μίμηση σχεδόν.

Το άτομο που μας ενημέρωσε για την μικρή αγγελία που μπήκε στούς Japan Times της παραπάνω ημερομηνίας είπε χαρακτηριστικά ότι το εν λόγω άτομο είναι ιδιαίτερα πονηρό. Γιατί;

Γιατί στην Ιαπωνία η ποιότητα πληρώνεται πολλές φορές ακριβώτερα από το φυσιολογικό που είναι λιγοστό. Έτσι βάζοντας επίτηδες μια ακριβή τιμή πολλοί πέφτουν στην παγίδα νομίζοντας ότι το προϊόν είναι πρώτης διαλογής. Αν βεβαίως οι προσδοκίες δεν δικαιωθούν τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα μιάς και σαν καταναλωτές οι Ιάπωνες και σχετικοί με την ποιότητα είναι αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητοι στον συσχετισμό ποιότητας- κόστους όντας σφιχτοί αλλά και ιδιαίτερα απαιτητητικοί και εγωπαθείς.

Και κάπως έτσι φαίνεται ότι έγινε.

Έχοντας λοιπόν μια τιμή αυτής της τάξεως μαζεύοντας μια εκατοστή άτομα κάνει κανείς μιας πρώτης τάξεως επιχείρηση. Άλλωστε αυτή είναι και η τοπική συνήθεια, με διάφορες ευκαιρίες και προσχήματα κάποιος κάνει μια εκδήλωση καλεί τους πάντες αρχίζοντας από τους φίλους του, και με συμμετοχή επί πληρωμή στην εκδήλωση, της τάξεως των 100 euro μαζεύει ένα γκρουπ που του επιτρέπει να συζητήσει για τιμές με τα μαγαζιά που θα στεγάσουν την εκδήλωση από θέση ισχύος.

Για παράδειγμα αυτό γίνεται ταχτικά σε περίπτωση έκδοσης βιβλίων κλπ. από καθηγητές, δηλ. ο συγγραφέας για να καλύψει τα έξοδά του αλλά και να μαζέψει ένα ποσό για μελλοντική δουλειά καταφεύγει στην λύση της πληρωμένης εκδήλωσης στέλνοντας προσκλήσεις σε όλους τους γνωστούς φίλους και συνεργάτες του. Ευγένεια αλλά και κοινή λογική υποχρεώνει σχεδόν τους πάντες σε παρουσία και ο καθένας πληρώνει την είσιδό του.

Όποιος κάλεσε χρειάζεται ν' ανταποδώσει την φιλοφρόνηση στην συνέχεια στους καλεσμένους του όταν παραστεί ανάλογη ανάγκη .


Εν τούτοις παρά τον σεβαστό γκεστ ο οποίος είχε κληθεί από την πρώτη φορά που ξεκίνησε η ιστορία αυτή, και που δεν ξέρουμε τι ρόλο έπαιξε σ'αυτή την συνάντηση και αν είχε κάποιο ώφελος, οι τιμές στο μεταξύ έπεσαν κάτω από το μισό αφού προηγουμένως ήταν της τάξεως των 15.000 γιεν.

Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες αλλά ακούσαμε πολλά σχόλια από διάφορους τρίτους όπως:

1. Παράπονα Ελλήνων και ομογενών για ακριβές τιμές της εκδήλωσης.

2. Παράπονα Ιαπώνων και Ελλήνων για ασφυκτικές πιέσεις (κν. κολλητσίδα) για συμμετοχή τους στην κάθε εκδήλωση και που λέγεται ότι έγιναν αφορμή η πρεσβεία να αρχίσει να σταματήσει να δέχεται ελεύθερα και να ζητά πλέον ραντεβού πριν από κάθε επίσκεψη στην πρεσβεία (μία εξήγηση).


Ένας Έλληνας (ας τον ονομάσουμε Γουναρόπουλο--όχι το πραγματικό του όνομα) είπε ότι ο εν λόγω ομογενής διοργανωτής ήταν και μπαταξής μεταξύ άλλων και δυο φορές τον υποχρέωσε να του πληρώσει τα έξοδα, ("I am a bit short of cash now") στο τέλος, σε κοινή τους έξοδο, η οποία την δεύτερη φορά που έγινε μάλιστα ύστερα από παράκληση του δεύτερου.

Με δυό λόγια σχόλια όχι και τόσο κολακευτικά, παράπονα κλπ. από ξένους για τον ομογενή που δεν ήταν σε θέση να μιλήσει ούτε καν Ελληνικά.

Τα συμπεράσματα είναι:


Το ότι έπεσαν οι τιμές σημαίνει προφανώς ότι το προϊόν ήταν υπερτιμημένο και η αγορά δεν το εκτίμησε.

Αλλά η συμετοχή της πρεσβεία γεννά ερωτήματα για το κατά πόσο μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί τους επισήμους εκπροσώπους του Ελλ. κράτους για προβολή της επιχείρησής του και γιατί αυτό το προνόμιο μπορούν να το έχουν μόνο ωρισμένοι και όχι όλοι ανεξαιρέτως.

Και βιαστεί και μιλήσει κανείς για εξαιρέσεις καθώς αυτός είναι ο κανόνας. Διότι αυτό δεν ήταν ούτε το πρώτο αλλά βέβαια ούτε και το τελευταίο κρούσμα φαβοριτισμού και ανειλικρίνειας και γενικά αυτοί είναι οι Έλληνες (;) που συγκεντρώνονται γύρω απο την εδώ πρεσβεία αλλά σίγουρα και αλλού.

Αυτό και πολλά άλλα ζηήματα έχουν συσωρευτεί πάνω από την μικροσκοπική Ελλ. παροικία της Ιαπωνίας αλλά όσο οι Μπραβογιώργοι θα είναι στο υπουργείο των εξωτερικών και θα μας κυβερνάνε μπορεί να μας περιμένουν και χειρότερα.

Όσο για τον συγκεκριμένο ομογενή αυτή την περίοδο έχει αναλάβει την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ξένων της Ιαπωνίας...

Site Meter © : Lame_samurai's_rant 2004